Kriz Dönemlerinde Takım Uyumu
Kriz anları...
Hiç bir şekilde öngörülebilir desenleri olmayan belirsizlik ortamları...
Böyle bir ortamda ekip üyelerinden mutlak bir ahenk, uyum, senkron, adına her ne derseniz deyin beklemek ne kadar olası?
"Olası" olmasının ötesinde; ne kadar "adil"?
Cevap malum...
Belirsizlik ortamlarında ahengi kaybetmek, senkron sorunu yaşamak krizlerin doğasında olan bir yan etki.
Dolayısıyla sorun bu uyumu kaybetmekte değil; asıl sorun bu uyumu tekrardan "ne zaman" ve "ne miktarda" yakalayabildiğinizde.
Bu noktada görev sadece takım üyelerine düşmüyor elbette.
Hatta bilakis; bunu sadece onlardan beklemek büyük bir haksızlık.
Yıllar evvel Prof. Ghoshal'ın ortaya koyduğu o önemli kavramın işaret ettiği gibi asıl sihir "ortam"da.
"Ortamın kokusu"nda...
Diğer bir deyişle takım üyelerinin yaşadıkları "kültürel iklim"de.
- "Zemin"i doğru temellerle inşa edilmiş,
- İnsan odaklı,
- Değişime açık,
- Transparan,
- İletişimin esas olduğu
- Geri beslemeci,
- Samimi,
- İş birlikçi,
- İnsanların kendilerini ait hissettikleri,
"kültür" kimlerin sorumluluğunda dersiniz?
Demem o ki;
Sen mikro yönetim yapıp tekil tekil insanlarla uğraşma sevgili Arkadaşım!
Zeminle, ortamla, iklimle uğraş sen!
Onları dahil et, teşvik et, motive et!
Sonra izle ve gör "mucize"(!)ler olası mı değil mi...
