Umut ve Umutsuzluk Üzerine
Büyük Kurucu'muz Atatürk'ün kendi adıma kulağa küpe edilecek en kıymetli sözlerinden bir tanesi hiç şüphesiz "umut" ile ilgili olanı:
"Umutsuz durum yoktur; umutsuz insanlar vardır. Ben hiç bir zaman umudumu yitirmedim"... der o tarihi sözünde.
Biliyorum; hepimiz bazen bu tuzağa düşüyoruz.
İyimserlik, karamsarlık, umut, kader, kısmet, ışık, karanlık...
Hepsi birbirine karışıyor bu kavramların.
Hele hele içinden geçtiğimiz böylesi "yorucu" ve "türbülanslı" yolculuklarda.
- Umut varsa "ihtimal" var demektir,
- İhtimal varsa mücadele için "neden" var demektir,
- Neden varsa anlamlı bir "amaç" var demektir.
İşte o ihtimalin "muhtemel" olup olmaması değil mesele.
Asıl mesele; bizim o ihtimali canlı tutmak için ortaya ne koyduğumuz.
Adına ister irade de ister dirayet...
Kimi ister Polyanna desin ister hayalperest...
Kimi alkış tutsun kimi eleştiri getirsin...
Lakin; konu da özne de sensin!
Sevgili Arkadaşım unutma lütfen;
Takdir edilesi, hayranlık uyandıran, ilham kaynağı olan hiç bir hikaye "muhtemel" senaryoların vücut bulduğu yaşanmışlıkları içermiyor.
Sözde "imkansız"ları "imkanlı" kılan da tam olarak bu gerçeklik.
Sırf bu sebeple hayat güzel...
Kolayken de; zorken de...
