"En"lere Sahip Olma Yarışı
"Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi
Olmaya devlet cihânda bir nefes sıhhat gibi"
demiş şair.
Nam-ı diğer Muhibbi...
Muhibbi divan edebiyatında "en fazla" gazel yazan şairlerden birisi. Bilinen 3.000'den fazla şiiri var ve "dost" anlamına geliyor.
Bu "dost"umuza dönmeden evvel...
Takılıp kaldığımız ve saplantılı olduğumuz bir yarış:
"En..."lere sahip olma yarışı!
- En hızlı...
- En çok...
- En pahalı...
- En yeni...
- En...
- En...
- En...
...
- Peki neden?
- Neden bu yarışın müptelasıyız?
- Neyin telaşı, dahası hırsı bu?
- Ödülü nedir bu "en"lerin?
- Sonu var mı mesela? Ya da kalıcılığı?
- Bu "en"lerin kaçına madalya(!) takıyorlar?
...
Ne büyük çelişkidir ki; çoğu zaman eğitimli olarak nitelendirilebilecek kesimde daha bile yaygın bir yarış bu.
Konunun eğitimden ziyade doyurulamayan "arzu"larımızla bağı çok daha kuvvetli zira.
Bizi esir alan, farkında olamadığımız ve normalleştirmeyi tercih ettiğimiz arzularımız asıl mevzu.
Muhibbi'ye dönecek olursak...
Bu adı şiirlerinde "mahlâs"ı olarak kullanan şair:
Cihan Padişahı,
I.Süleyman,
Kanuni Sultan Süleyman,
Muhteşem Süleyman...
Var mı acaba "En" konusunda kendisiyle yarışabilecek bir ikinci bir "insan"?
Sahip olmaya çalıştığımız "en"lerden ziyade paylaşım odaklı "en"leri önemseme zamanı gelmedi mi acaba?
